Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Immo videri fortasse. Torquatus, is qui consul cum Cn. Duo Reges: constructio interrete. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quod cum dixissent, ille contra. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas?
Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Hunc vos beatum;: Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Bork: At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Qui convenit?: Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Bork: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Ne discipulum abducam, times. Ad eos igitur converte te, quaeso. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?
Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.
Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Nec enim, cum tua causa cui commodes, beneficium illud
habendum est, sed faeneratio, nec gratia deberi videtur ei,
qui sua causa commodaverit.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?